Z bransoletką drobnych pereł na nadgarstku i krwisto czerwonymi paznokciami myję talerz z tańczącą Myszką Minnie, a w radio puszczają piosenkę, która więźnie mi w gardle po pierwszym akordzie. Z drugiego pokoju dobiega wtórujący głos M-ki śpiewającej Hallelujah i nie rwie się jej ze wzruszenia, bo w końcu dla niej to jedna z piosenek ze Shreka.   Zmywając resztkę ketchupu z butów Myszki Minnie myślę, że świat się zmienia. Bardzo.   Poszła Katie do lekarza, a lekarz na to, że Katie wygląda, jakby ją coś w życiu nieźle przygniotło. Do tej pory nie wiem, czy to ogrom oczekiwań z jednej strony czy totalne lekceważenie z drugiej (taka oto dychotomia). Nie pamiętam,…