serendipity by katie

Stałam pod sceną, a każdy dźwięk drżał we mnie końcówkami nerwów. Szarpał jak struną i wbijał w ziemię perkusyjnymi pałeczkami. Śpiew rozrastał się z okolic pępka jak balon, rozlał po ciele wszystkimi żyłami i wystrzelił łzami, które nie chciały przestać płynąć.  Natalia rozwaliła wszystko, co skrupulatnie budowałam od jakiegoś czasu, co pomagało rano wstawać i iść przed siebie, nie roztrząsając za bardzo wszystkich tak, nie i być może.  Przypomniała mi, że jednak wciąż potrafię płakać.  Bez powodu czy z. A później Lewe Loff wywróciło wszystko na lewą stronę.Znów pękłam.Czasami muzyka czyni mnie kompletnie bezbronną. Mogę przekonać nawet siebie samą, że nic się nie dzieje. Mogę wmawiać, że wcale nie jest…

Zamiast w siłowni, całą grupą pod okiem trenera ćwiczy się w parku, tuż obok dzieciaków uczących się dancehalla i par rozłożonych na kocach z mini grillami i winem w małych butelkach. Rowery mkną we wszystkich możliwych kierunkach świata, tulipany rosną dziko, gdzie tylko mogą, a ludzie pijący piwo na łódce płynącej kanałem puszczają My heart will go on. Okna gwarantem transparentności, przejrzystości, ukazują wnętrza, w które chcę się wkomponować. Te ogromne kuchnie w piwnicach, w których chcę usmażyć dwa tuziny placków dla tych ślicznych jasnowłosych dzieci biegających na bosaka pod domu. Te wygodne kanapy, na których chcę przeczytać te wszystkie książki ułożone na regałach i to niepościelone wielkie łóżko, w…

Moja ulubiona piosenka pachnie krojoną gruszką i smakuje sokiem z pomarańczy, który cieknie strużką po nadgarstku. Biega na bosaka i gilgocze ją koci ogon owijający się wokół kostki jak bransoletka. Ma rytm bajek czytanych po zmroku, a jej opuszki palców są brudne od pasteli. Moja ulubiona piosenka leci od świtu do później nocy i nie nudzi mi się wcale. Jest w niej coś z popu wymieszanego z alternatywą. Drze się wróblami w konarach drzew i różowieje na każdym kroku drobnymi kwiatami. – Zgubiła się pani? Czegoś pani szuka? – Tylko kadru. Na służbowej skrzynce potwierdzenie zakupu biletów lotniczych. I znów to uczucie nienasycenia własnym życiem i tym, co w nim.